Kleuren

KLEUREN

Ik googelde eens op ‘kleuren’ en bovenaan stonden meteen afbeeldingen van het kleurenwiel, kleurstalen etc. En direct eronder: “Kleurenleer voor dummies”. Ik moest erom lachen, want ik zocht eigenlijk naar diepere betekenissen. Maar daarvoor moet je duidelijker zijn in je zoekterm, dat weet ik eigenlijk ook wel.

Tussen de afbeeldingen stond er ook eentje van ‘Madame Couleur’, over kleurenpsychologie. Waar staat een kleur voor, wat kan het voor je betekenen en wanneer draag je welke kleur?
Ook niet direct waar ik naar op zoek was, maar de naam ‘Madame Couleur’ vond ik te leuk om niet even op die website te kijken. Daar blijkt dat het vooral gaat om kleding en welke kleuren bij jou passen. Ik zou zeggen, doe er je voordeel mee, ik ga even een ander weggetje in.

Bij mij komt het woord ‘kleuren’ op, omdat ik natuurlijk net mijn kleurrijke nieuwe prentenboek bij de drukker heb liggen. Paradijsvogelplein dompelt je onder in een feest van kleuren. Al begint het met een grijze boom op een grijs plein. Die wordt in de loop van het boek ook steeds kleurrijker en staat aan het eind vol in bloei. Daar zit een gedachte achter.

Ik moet er eerlijk bij vertellen dat die gedachte nog niet eens de start was toen ik aan dit boek begon. Die start lag meer bij: ik ga nu een boek maken waarin mijn binnenkind vol in the picture mag staan. Ik teken vanuit fantasie en ik zie wel waar het heen gaat. Een rode draad had ik wel: die gekleurde paradijsvogels zouden een saai plein gaan opfleuren. Dat klinkt niet echt als een schrijver die een gedegen plan maakt en dat dan gaat uitvoeren. Ik weet het.

Toch gebeurde er iets moois. Ik liet mijn eerste opzet zien aan een lief vriendinnetje en die vroeg meteen: “Gaat dit over zelf je eigen thuis zijn, een veilige plek waar je altijd kunt terugkeren?”
Dat was raak, want onbewust was dat inderdaad het thema dat eraan ten grondslag lag.

Ik had er in eerste instantie ook nog andere figuren bij bedacht: een drakenvlieg (dragonfly) en een mol met een roze bril. Ook daarop kreeg ik feedback, nu van een vriend: “Wat mij betreft laat je die extra figuren weg, de vogels zijn voldoende.” Ook dat was raak, want ik had ze er wel bij verzonnen, maar vond niet echt de juiste plek om ze in te zetten.

Ik vind het mooi hoe ik, door er ook door anderen naar te laten kijken, zag dat ik onbewust zo’n thema heb gekozen. Dat wat binnen in mij leeft, door mijn tekeningen en tekst naar buiten komt. Soms dus zelfs zonder dat ik het in de gaten heb. Dat soort feedback maakt je bewuster van waar je mee bezig bent. Op een positieve manier.
Ik kon nu het boek richting geven. Vlak voordat het naar de drukker ging, kwamen er nog een paar eigen regels tekst voorin het boek te staan, die het goed samenvatten:

In dit boek staat de boom voor jouw dorp, jouw stad, jouw land, de wereld. De vogels staan voor alle verschillende bewoners die de wereld kleuren, inclusief jijzelf. Voel je je thuis bij jezelf, dan kan je huis overal staan…

Ik heb nu heel sterk het gevoel dat ik, door eens goed buiten de lijntjes te kleuren, een boek heb gemaakt dat aanspreekt omdat het vanuit het hart komt. Dat het past in de huidige tijdgeest, is niet heel toevallig, denk ik dan. Want daar krijg je voldoende van mee. Ook als je, zoals ik, niet al het nieuws volgt. Tijdgeest is iets dat je aanvoelt omdat je erin leeft. Als hoogsensitief persoon al helemaal. Het heeft blijkbaar liggen sudderen bij mij van binnen en is via dit boek naar buiten gekomen.

Een mooie conclusie die ik uit dit hele proces trek, is: als je leeft, werkt, handelt vanuit je hart, komt datgene dat diep bij jou van binnen leeft, vanzelf de wereld in.
Eigenlijk heb ik nooit echt binnen de lijntjes willen kleuren. Ik deed het, omdat het van mij verwacht werd. Omdat ik dacht dat het van mij verwacht werd.
Om het maar even bij het tekenen te houden: die tekenleraar in de brugklas vond immers ook dat ik niet binnen zijn lijntjes kleurde en keurde mijn werk dus af.
Als ik het dan groter trek: in de hele maatschappij word je geleerd dat je binnen de lijntjes moet kleuren. Doe je dat niet, dan val je buiten de boot.

Nou, zeg ik dan: wéés gewoon die paradijsvogel! Wees jezelf. Wees de plek waar jij je altijd thuis mag voelen. Als we dat allemaal doen, krijgen we een kleurrijke wereld, waarin iedereen zichzelf en de ander respecteert. De één is kleurrijker dan de ander, maar dat houdt de boel juist in evenwicht. Zullen we samen buiten de lijntjes kleuren?

Afbeelding: de voorkant van het boek Paradijsvogelplein. Het boek zal waarschijnlijk tweede helft april verschijnen. Wil je het alvast reserveren dan kan dat hier: Paradijsvogelplein