Zingen

Ik schreef nog eens een elfje, naar aanleiding van mijn Paradijsvogelplein:

Zing
Jouw lied
Met aandacht voor
Wie er met jou
Meezingt

Want iedereen heeft zo zijn eigen lied of liedje. En ieders lied mag er zijn. Hoe je ook zingt. Zeg nou niet “ik kan niet zingen”, want iedereen kan dat. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Het gaat niet om zuiver of de sterren van de hemel. Het gaat om het zingen zelf. Laat je maar gewoon horen zoals je bent.

In muziekonderwijsland is het een hot item: veel leerkrachten durven niet te zingen. Terwijl het er niet om gaat dat je voor je groep een concert staat te geven. Het is het belangrijkste dat jij laat zien dat zingen heel normaal is, zodat de kinderen vanzelf gaan meedoen.
Ik kan me voorstellen dat dat voor leerkrachten dubbel voelt als er een vakleerkracht op school komt. Want als vakleerkracht muziek heb ik zangles gehad. Is er in de stages op gelet dat je zang op orde was. En wil je dus toch een soort van kwaliteit leveren als je met de kinderen aan het zingen gaat. Met als gevolg dat veel van de groepsleerkrachten afhaken, want “dat kan ik tóch niet”.  Dus wordt er weinig of niet gezongen buiten de muziekles. Jammer, want gemiste kansen.

Vanmiddag was mijn jongste kleindochter (2 ½) hier. Haar grote zus van net 5 vierde haar kinderfeestje en daarom mocht zij even bij oma spelen. Ze wonen heel dichtbij, dus dat is makkelijk geregeld.
Altijd wordt er dan wel gevraagd om “liedjes op jouw telefoon”. En daar gaan we dan: ik heb op mijn schoolaccount van 123Zing een playlist aangemaakt met liedjes voor haar en haar zus. Ze weten allebei feilloos op te zoeken wat dan de favorieten zijn.
Vandaag was het: “die met ‘gezondheid’, oma!” Dat is een liedje over iemand die heel veel niest, snottebellen krijgt en zakdoeken nodig heeft. Ik geniet van zo’n associatie met wat wij altijd zeggen als iemand niest…
“Die met die olifant!” was het toen… ik denken…. Oh! Er is een liedje over de deurbel die gaat en over wie er voor de deur staat. Dat hoor je dan aan het geluid. De olifant is de laatste in dat liedje… Sjonge, je moet soms diep graven!

Ze krijgen hier (en thuis ook hoor) sowieso veel muziek mee. Ze spelen ook graag op de piano. Esmee (de jongste) doet dan heel wijs: er moet een boek op de lessenaar met muzieknoten en dan zal zij wel even spelen. Haha. Tegenwoordig woont er onderin de piano ‘de boze wolf’ (ik moet dan altijd zogenaamd erg schrikken) en zijn de hoge tonen voor de vogeltjes. Helemaaaal niet geïnspireerd op het verhaal van Peter en de Wolf hoor, hoe kóm je erbij 😉

Spelend met de Lego, even later, hoor je ineens “faleraleriere, faleraleriere, alle eendjes…” Komt zo uit de lucht vallen; er was geen eend te bekennen. Ik geniet daarvan. Want wat de associatie was, ik heb geen idee, maar ze moest er blijkbaar aan denken en ging het dus gewoon zingen. Groot gelijk!

We hadden afgesproken dat ik haar naar huis zou brengen. Ik wilde dat het liefst lopend, want zelfs met die kleine doe je daar nog geen 10 minuten over. Dus deden we onze ‘dalen’ aan en daar gingen we. Esmee meteen rennen en ook direct vallen. Dat vond mevrouw natuurlijk niet leuk en ik hoorde haar twijfelen of ze zou gaan huilen. Knietjes afgeveegd, het viel allemaal reuze mee, dus ik stelde voor om haar een handje te geven, zodat ik kon helpen om niet zo gauw te vallen. Dat was een goed plan.

Nou ga ik niet het hele verhaal over die wandeling vertellen, verder, maar het leukste past wel in deze blog: we liepen zingend over straat. En dan geen liedjes, maar zij begon alles wat ze wilde zeggen, zingend te doen. Dus ik ook zingend antwoorden. Tja, dan gaat dat vanzelf een tijdje zo door! Heerlijk.
En dat is wat ik bedoel met ‘zing jouw lied’. Laat je maar horen. Zoals zo’n klein dametje wat nog geen sjoege heeft van wat een ander daar dan van zou vinden. Ze doet het gewoon.
Die aandacht voor wie er meezingt, die is er dan ook. Want oma reageert zingend en dat stimuleert haar om lekker door te gaan. Als ik dat niet had gedaan, was ze vast gestopt…

De betekenis van ‘aandacht voor wie er meezingt’ gaat natuurlijk eigenlijk een stuk dieper. We kunnen allemaal wel wat meer rekening houden met wie er om ons heen zijn. Wie er met ons meezingen. Met ons mee leven. Denk daar maar eens over na.

Afbeelding: Birds and bubbles. Vanwege de vogels die zingen zoals ze gebekt zijn. Maar ook vanwege de bubbels waar wij ons soms in bevinden, waardoor we niet te horen zijn én niet naar elkaar kunnen luisteren. Die vogels… die prikken daar dwars doorheen.