Dromen

“I have a dream..” zei Martin Luther King, in 1963, in een speech waarin hij de misstanden, het racisme en de ongelijkheid in Amerika benoemde. Om vervolgens zijn dromen zo levendig uiteen te zetten, dat men er niet omheen kon.
Nou ga ik in mijn blog echt niet op de politieke toer, maar dit is wel het allermooiste voorbeeld van wat dromen teweeg kunnen brengen.
Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik hierop gewezen werd door het boek van Merlijn Twaalfhoven. Dat je dromen nodig hebt om vooruit te komen. Dat roepen dat je een plan hebt, leuk is, maar afwachtende houdingen creëert. Dromen spreken tot de verbeelding. Helemaal als je ze pakkend kunt beschrijven. Dan geef je mensen een beeld van hoe het kan worden. King sprak zo overtuigend, dat iedereen zijn dromen voor zich kon zien.

Een aantal maanden geleden, toen ik nog bezig was met mijn Paradijsvogelplein, vroeg iemand mij: “wat is je droom met dit boek?” Mijn antwoord: “Dat het in alle boekhandels (in Nederland) verkrijgbaar is!”
De vraag werd gesteld door iemand van een organisatie die het boek binnen hun netwerk zou willen verspreiden. De keuze was dan: of ik liet het door hun drukken en verspreiden of ik ging het zelf uitgeven en een groot aantal aan hun verkopen. Het eerste zou betekenen dat de verspreiding beperkt zou blijven tot de regio waarin zij opereren. Dus werd het de tweede optie; ik wilde immers dat het echt overal verkrijgbaar zou zijn! Helaas is de aanschaf van dat flinke aantal door hun naderhand toch afgeketst…

Mijn droom houdt echter wel stand. Ik ging ervoor en het gebeurt: ik zie langzaam, verspreid over het land, het boek gekocht worden. Niet snel. Ik word er niet rijk van. Ik ben niet meteen een bekend schrijver/illustrator. Maar ik werk wel aan iets waar ik volledig achter sta.

Ga je dromen achterna. Dat hoor je geregeld. Google daar maar eens op en je wil niet weten wat je allemaal tegenkomt. Van geluksplanners tot heel veel coaches die jou willen vertellen hoe je dat dan doet. Je dromen achterna gaan. En vooral: dat het nooit te laat is óm dat te doen.
Je leest dat veel mensen het niet durven, uit angst voor de meningen van anderen. Je leest ook dat het echt nooit te laat is, want je leeft tenslotte maar één leven. Zo jammer als je dan iets waar jij zelf in gelooft, aan je voorbij laat gaan door wat anderen ervan vinden.
Waar ik moeite mee heb, is dat er veel staat hoe je dat dan moet doen. Je moet niks, je mág jezelf gunnen om je dromen achterna te gaan, zou ik zeggen.

Een jaar of 20 geleden was ik, omdat ik weer eens een uitdaging zocht, fagot gaan spelen. Ik vond dat zo leuk, dat ik dat niet alleen bij mijn muziekvereniging wilde doen, maar ook op andere plekken. Bij andere orkesten. En graag op een mooi instrument. Zou ik dat dan gaan kopen of niet… Er zei toen iemand tegen mij: doen! Het leven is te kort om dit soort kansen te laten schieten. Diegene had net binnen haar familie iemand op jonge leeftijd verloren. Dat maakte dat zij zag hoe belangrijk het is om te leven. Als dat betekent dat je een grote omslag, een grote aanschaf, een grote reis, een grote… vul maar in… gaat maken, gá daar dan vooral voor. Maak die droom waar. Dat was haar advies.
Ik luisterde en heb met veel liefde tot een jaar of 5 geleden fagot gespeeld op een prachtig instrument. Mijn handen laten het nu niet meer toe, daarom heb ik het instrument weer verkocht. Het verdient het om bespeeld te worden en niet in een kast op een plank te blijven liggen. Ik hoop dat ik heb kunnen helpen om de droom van iemand anders waar te maken.

Als ik later groot ben, word ik politieagent! Of dierenarts. Of juf, of moeder. Kinderen dromen erop los. Hoe mooi is dat. Ik heb van dichtbij mogen meemaken dat een klein meisje van 5 zei: later word ik juf en moeder; en dat ze dat dus ook heeft waargemaakt. Haar droom hielp haar richting geven. Een droom van mijzelf was overigens dat ik vóór mijn 30e mijn eerste kind zou krijgen. Dat meisje wat ik net noemde, werd drie dagen voor mijn dertigste geboren…

Dat dromen richting kunnen geven, las ik ook in Merlijn zijn boek. Hij stootte nogal eens op antwoorden als: “mooi plan, maar wij zijn niet geïnteresseerd”. En hij merkte op: wat nou als Martin Luther King in plaats van “I have a dream”, had gezegd “I have a plan”? Dan was iedereen achterover gaan zitten, wachtend op wat hij zou gaan doen.
Mijn voorzichtige conclusie daaruit is: plannen scheppen verwachtingen, dromen geven richting.

Dus droom ik verder. Over hoe het zou zijn als ik mijn creativiteit in mijn eigen tijd, op mijn eigen momenten, de ruimte kan geven. Hoe het zou zijn als ik na een dagje kleinkinderen over de vloer, me geen zorgen hoef te maken over wat er allemaal nog ‘moet’. Ik droom over een verhalenboek wat ik wil schrijven. Ik droom over een solo-expositie. Ik droom over een pianoconcert voor Het Vergeten Kind, met mijn eigen composities. Ik droom….

Afbeelding: Rhapsody in blue, my version. Mixed media op canvas, 60 x 80 cm. Omdat met dit doek onlangs een droom uitkwam: iemand ‘van naam’ kwam op mijn website, keek eens rond en besloot dat dit de afbeelding mocht worden in zijn nieuwsbrief. Wat een eer. Die nieuwsbrief vind je overigens hier.