Ruisen

Wat ruist daar door het…. struiiiiiikgewas?!
Het is het zinnetje dat als eerste bij mij opkomt, zodra ik lees over ‘mentale ruis’.
Ik had gegoogeld op: ‘als je een beslissing neemt die rust geeft, maar je hoofd blijft problemen zoeken’. Ik kwam op een website terecht, waar ik las: Het is belangrijk om te weten dat je mentale ruis niet kunt ‘uitzetten’. Gedachten laten zich niet dwingen. Wat wel mogelijk is, is ruimte creëren. Jezelf dwingen tot ontspanning werkt averechts. Wat beter werkt is een andere manier ontwikkelen om met je gedachten om te gaan. Door op te schrijven wat er allemaal in je hoofd zit, haal je informatie uit je systeem. Dit helpt om gedachten te ordenen en letterlijk ruimte te maken.

Laat ik nou graag schrijven… Mijn blogs zijn heel vaak dé manier om wat er in mijn hoofd zit, ergens anders te parkeren. Schrijven maakt ook dat ik anders ga kijken naar wat er allemaal in mijn brein rondspookt. Als je dingen opschrijft, worden ze vaak helderder en soms zelfs minder erg dan je dacht.

Mijn hoofd voelt soms wel als dat struikgewas. En er ruist regelmatig van alles in rond.
Op dit moment ben ik bezig met mijn vervroegd pensioen. Om ruimte te maken voor andere talenten dan alleen mijn muziek. Natuurlijk schrijf, teken en schilder ik al. Dat mag nu de hoofdtoon gaan voeren. Zin in.
Maar dan dat stemmetje: er komt straks geen vervanging voor jou! Wat jij hebt opgebouwd, verdwijnt met jou. Ze zijn vast blij dat ze jou niet meer hoeven te betalen…
Ik merk dat dat stemmetje er wel is, maar op het moment (nog) niet de boventoon voert. Er is veel positieve ruis, die ervoor zorgt dat het zacht klinkt. Niet schreeuwt, zoals het vroeger wel deed.
Er is nog wel onrust: het gevoel dat het niet waar kan zijn, dat er rust komt, straks. Dat ik voor mijzelf heb gekozen; dat ik dat mág…

Nou schijnt het een logische reactie te zijn van je brein, als dat onder stress staat, om uit automatisme problemen te blijven zoeken, zelfs als je een rustgevende beslissing hebt genomen. Dezelfde website als die ik eerder noemde, zegt ook: Mentale ruis is geen teken van zwakte, maar van overbelasting. Het is geen kwestie van harder je best doen om rustiger te worden, maar van minder van jezelf moeten. Rust ontstaat door ruimte. Je hoeft geen quick fix, je mag leren voelen wat jij nodig hebt.
Bij mijzelf komt de vraag direct op, dus bij jou als lezer vast ook: heb jij (ik) stress dan? Blijkbaar. Stress is zo veelomvattend. Letterlijk vertaald betekent het ‘druk’. En die druk, ja, die kon ik wel voelen, de afgelopen tijd. Tenminste, sommige dingen gingen voelen áls druk. En dan weet je, het is tijd om te veranderen. Tijd om echt ruimte te zoeken voor jezelf.
Ik zocht tot nu toe die ruimte voor mijzelf náást wat ik aan werk doe. Thuis andere dingen doen dan op het werk. Met als gevolg: alsnog zoveel hooi op mijn vork nemen, dat die steeds lastiger te dragen werd. Mijn lijf ging aan de bel trekken.

Toen kreeg ik de vraag van een vriendin: heb jij wel eens nagedacht over je pensioen? Je bent tenslotte de 60 al gepasseerd…
Een collega vertelde over haar moeder, die vlak voor ze 63 werd, besloot dat het genoeg was geweest en met pensioen ging, om er te kunnen zijn voor haar kleinkinderen.
Iemand anders wees mij op de mogelijkheid om bij mijn pensioenfonds te informeren naar de mogelijkheden.
Hoe duidelijk wilde ik het hebben??

Tijdens een coaching sessie hadden we het erover en werd mij gevraagd hoe het voelde als ik dacht aan dat het wél mogelijk zou zijn. Ik voelde opluchting… Dan was het dus een juiste beslissing. En die heb ik nu genomen.
Eerlijk gezegd geloof ik pas dat het echt is, als het straks zomervakantie is. Op mijn verjaardag. Want schooljaren gaan per 1 augustus en laat ik nou precies dan jarig zijn…

Hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit, daar word je mee geboren en kom je nooit vanaf. Hoeft ook niet, want je leert ermee omgaan. Zo ook nu: dat brein van mij denkt namelijk altijd zo’n 20 stappen vooruit. Kan handig zijn. Kan ook lastig zijn: sommige dingen hebben nu eenmaal tijd nodig. Sommige situaties kun je beter zonder plan ingaan, zodat je geen verwachtingen hebt en dus ook niet teleurgesteld kunt worden.

Note to self: ga dit avontuur aan zonder verwachtingen. Dromen is prima, plannen geven stress. Planningen zul je nodig hebben als je projecten gaat starten, maar dat komt dan wel. Ga niet invullen voor anderen. Je hebt genoeg aan jezelf. Je bént genoeg.

En ook nu werkt het: opgeschreven ziet alles er helderder uit. Wát ruist er in mijn struikgewas? Een vogel die de vrijheid in het vizier heeft en daardoor vliegrichting vindt.

Afbeelding: het schilderij dat op de cover van mijn pianoboek staat: een vogel. Een paradijsvogel? Een Feniks?  Maak ervan wat je wilt. Bij mij staat deze vogel voor de vrijheid die ik voelde om mijn eigen muziek te componeren én uit te geven. Het schilderij zelf is acryl op canvas, 91 x 121 cm.